‘Harekete geçilmediği
sürece, şiddeti dua ederek durduramazsınız.' (Malcom X)

Filistin,
Suriye, Irak, Arakan ve daha nice İslam beldeleri... Acılar ve zulümlere karşı
tepkilerimiz bile günümüz alışkanlığı ‘hızlı tüketime' esir düşmüş durumda.
Anlık fotoğraf paylaşımları, lanetler, kınamalar, sosyal mecralardan paylaşılan
‘artık dur dememiz lazım' temalı yazılar, toplanan yardımlar… Peki ya sonra?
Sonrasını ben söyleyeyim, en fazla bir hafta sonra unutuyoruz ve her şey
kaldığı yerden devam ediyor.  Kendimi bildim bileli aynı deveran
içerisindeyiz. İslam âleminin acılarını konuşup ağlıyoruz.

Herhangi
bir coğrafya da Müslümanlar katledildiğinde verilen tepkiler bile rutine binmiş
durumda. Hükümetler şiddetle kınayacaklar yapılan zulmü, refah düzeyi yüksek
Müslümanlar zalimleri lanetleyecek, Müslümanlara dua edecek, gıda yardımı
yapılacak, belki bir iki miting yapılacak ve üzerlere düşen sorumlulukları
yerine getirmenin verdiği rahatlıkla normal hayata geri dönülecek. İslam
ahlakından ne kadar uzaklaştığımızın ve batının istediği kıvama gelmiş
olduğumuzun açık resmidir bu.

Çözüm ne peki?

Ben
asıl sorunu söyleyeyim, varın çözümü siz bulun. Bizler, yani kimliği Müslüman
olan halk ve yöneticiler İslam'ı diriltmek ve yaşamak adına çaba
göstermediğimiz için Allah bizleri yani İslam ümmetini ayağa kaldırmıyor. Ne
diyor Bilge Kral; ‘Dünyayı değiştirecek olan dua değil, eylemdir' Bizler
ahlaksız dünya düzenine tepkisiz kaldığımız, Müslümanca yaşamayı sadece ibadet
sandığımız, klavye mücahitliğini de İslami eylem varsaydığımız için bu
haldeyiz.

Bakın ne buyuruyor Yaradan;

‘Ey
iman edenler! Eğer siz Allah'a (Allah'ın dinine) yardım ederseniz O'da size
yardım eder, ayaklarınızı kaydırmaz.'    (Muhammed/7)

Şimdi
söyleyelim bakalım; ‘Gerçekten Allah'ın dinine yardım ediyor muyuz'?