Aşırı korumacı davranışlar özgüven sorunlarına yolaçıyor

Ebeveynlerin aşırı korumacı davranışları, çocuğun hem beceri ve deneyim kazanmasını hem de özgüveninin gelişmesini engelliyor.

Anne ve babaların farkında olmadan çocuklarına aşırı korumacı olmaları çocuk gelişiminde olumsuz etkiler doğuruyor. Yalnız kaldığında huzursuz, mutsuz ve özgüvensiz bir birey oluyor.

Ebeveynlerin çocuklarına güvenli ortam sağlaması onları olumsuz ve travmatik olaylar karşısında mutlaka korumalıdır. Ama asıl sorun bu korumanın abartıldığı durumlarda ortaya çıkıyor. Korumaya çalışırken öğreten ve hayatı anlamalarını engelleyen deneyimlerden mahrum etmemek gerekiyor.

Çocuğun kendi başına yapabileceklerinde bile “dur yapma tehlikeli, sen yapma ben yaparım, kıyamam, sen yapamazsın” gibi ifadeler bireyin ileriki hayatını çok olumsuz etkiliyor. Bir problemi onun yerine çözmek ona şans bırakmadan yerine getirmek bir anne-babanın çocuğa yapabileceği en büyük kötülüktür.

Çocuk öz bakım becerilerinde kendi fikirlerini ifade etmeye kadar birçok alanda kendilerini yeterli hissedemeyebiliyor. Oysaki bir şeyi başarma ve sonuçlandırma ile duyulan haz bir bireye çok şey katar. Hayatı tatması ve geleceğe hazırlanması için deneme fırsatı vermek çocuğa yapılabilecek en büyük iyiliklerden biridir.

Bu temel yaklaşımdan sonra genel olarak dikkat edilecek şeyler nelerdir?

Çocuğun kendisini değerli ve önemli hissedeceği bir iletişim kurmak gelişimi açısından oldukça önemlidir. İçinde bulunduğu gelişim düzeyine uygun sorumluluk vermek yeni deneyimler için ortam sağlamak da özgüven gelişimine katkı sağlayacaktır. Cesareti vermek, koruyucu olmaktan sakınarak oluşan durumla baş etmesine izin vermek oluşacak sonuçla ilgili sorumluluklarını fark etmesini sağlamak, çocuğun bir birey olmasına saygı duymak en önemli basamaktır.