Gazze'li Çocuğun Yalnızlığı

Ailemin sıcaklığı beni sarmışken Gazzeli çocuğun yalnızlığı düştü düşlerime...

Buz kesti yüreğim...

Gözyaşlarım da eritemiyor artık...

Bu gece gözyaşlarım anne hasretiyle yanan, baba sıcaklığından yoksun çocuklara...

          Ah Gazzeli Çocuk 

          Ah Suriyeli yetimim 

          Ah Arakanlı öksüzüm

Ne çok ahlar birikmiş hâlbuki 

Zalimin zulmü her gün yağarken sicim sicim 

Neden bizim gözyaşlarımıza karışmış dualarımız söndüremiyor?

Neden elimizi  kaldırıp bu davada biz de varız deyip yürüyemiyoruz?

Neden derman olamıyoruz?

yoksa vicdanımız mı kurumuş..

Merhamet nedir bilmez mi olmuşuz 

Ah yüreğim, bugün ne oldu da hatırladın Gazze'yi Arakan'ı Suriye'yi 

Furkan'ın, Yasin'in hayatı mı sana rehber oldu.

Gencecik yaşıyla merhametinin büyüklüğü mü?

Sol yanının olduğunu mu hatırlattı sana 

Nasıl bu kadar körelttin bu duygularını?

Nasıl unuttun kardeşlerini?

Dünya telaşı mı dedin?

İşim gücüm mü dedin?

Peki, onlar ne dedi?

Annesi gözünün önünde ölen o çocuk ne dedi

Ya Rabb ANNEMİ GÜZEL KARŞILA

Ya Rabb bana sabır ver

Bu çocukla ahirette nasıl yüzleşeceğiz. Rabbimize ne cevap vereceğiz duymadın mı bu çocuğun feryatlarını derse ..

 Ahlarım, Ahların, Ahlarımız âminlere karışmazsa bu gözyaşları da fayda etmez.

Ahlarımız yürek yangınlarımız 

Âminlerle Fatihalarla  Fetihlerle  Yasinlerle olmalı tabi ancak okuduklarımız dilden öteye gitmiyor ve kalbe inip bizi faaliyete geçirmiyorsa heyhat ki heyhat!

Evet, zulümler her daim olacak 

Hak batıl savaşı devam edecek 

Peki, zalimin zulmü yerde mi kalacak?

Kella, asla 

Yaşasın CEHENNEM diyecek dillerimiz ..

Zulme olan seyrimizi bırakıp iki avucumuzu semaya kaldırma vakti gelmedi mi?

Gelmedi mi artık! Dualarını kendine has olmaktan çıkarıp kardeşim deme vakti...