Çocuklarda Mahremiyet Refleksi

Çocukların kendi bedenlerine yönelebilecek her türlü tehlikelerden kurtulabilmeleri ve korunabilmeleri için verilmesi gereken eğitim, mahremiyet eğitimidir. Buna aynı zamanda “utanma-hayâ” da diyebiliriz.  İki duygu vardır ki bu duygular kişiliğin koruyucu kalkanıdır.  Bunlardan bir tanesi “utanma” diğeri ise “mahcubiyettir”. İnsan utanma duygusu tarafından, kınanılacak ve anormal olarak adlandırılacak davranışlardan kaçınır.

Utanma duygusunu kaybetmiş çocuklar tacizkar davranışlardan kaçınmazlar. İnternette veya televizyonda birçok kişinin görmeye çekindiği resimlere, görüntülere bakmak, utanma duygusunu yitirmiş çocuklar için kolayca adım atılacak davranıştır.

Böyle durumlarda en çok yaptığımız hata ise cezadır. Fakat bu yöntemle sorunu çözemeyiz aksine sorunu büyütürüz. Zira çocuklar cezalandırıldıkça, utanma duygusundan hızla uzaklaşır. Kin ve öfkeye sarılır.

Mahcubiyet hissi de utanma duygusu gibi diğer duygulardan çok farklıdır. Mahcubiyet kişinin kendini büyük görmemesi, yücelik hissine kapılmaması, insan olmanın gerektirdiği ortak paydada kalabilmesi için oldukça özel bir histir. Bu his sayesinde insan tevazu sahibi olur. Ancak mahcubiyet hissi de utanma hissi gibi her insanda doğuştan olan bir histir. Kişi mahcup edildikçe yok olmaya başlar. Mahcup edilen mahcubiyet hissini yitirir.

Çocuklara mahremiyet refleksi kazandırmak için yapmamız gerekenler var. Önceliğimiz çocuklarımıza “bedenim bana aittir” bilinci vermektir. Çocuklarımızın bedenleriyle alakalı herhangi bir şey de çocuklarımızdan izin istemeliyiz. Örneğin altını ıslatmış çocuklarımıza verdiğimiz tepkiler onun onurunu kırmamalı, sabırlı davranmalıyız. “altını ıslatmışsın değiştireyim istersen” tavrıyla yaklaşmak daha etkili olacaktır. Onlara izin verirsem dokunabilirsin bilinci vermeliyiz. 4-5 yaşlarındaki çocukları öperken dahi izin almalıyız.

Çocuklarımız 4 yaşından itibaren, vücutlarının belli bölgelerine temastan rahatsız olmaya başlamalıdır. Çocukların eş dost tarafından cinsel organına, sevgi amaçlı vurulmamalıdır, sevilmemelidir. Özellikle 4 yaşından itibaren ev içerisinde, dışarıda çıplak dolaşmalarına izin vermemeliyiz. Giysilerini kendi giyip çıkarmasına izin vermeli ve yardımcı olmalıyız. Başkalarının yanında çıplak durmaya alışkın olmayan çocuklar, giysilerini başkalarının çıkarmasına izin vermeyeceklerdir.

Edeple süslenmiş nesil yetiştirmek dileğiyle. . .