Ev'in "Yuva"ya dönüşmesi

Evi yuva yapan nedir?

Akşamları işten çıkınca ayaklarınız geri geri gitmiyorsa; sevgiyle beklendiğinizi ve güler yüzle karşılanacağınızı biliyor, aynı şekilde karşılık veriyorsanız; odalar ve sofalar kendilerini güvende hisseden çocukların sesleriyle dolup taşıyorsa; ocak tütüyor, tencere kaynıyor, sofra kuruluyor, hep birlikte neşe içinde sofraya oturuluyorsa; daha da önemlisi bütün bu nimetleri bahşeden Allah’a şükrediliyorsa, o ev, yuvadır.

Evin sıcak yüzü nerede başlar?

Beklendiğiniz pencerede…

Hangi zamanlarda şimdi evde olmak vardı dersiniz?

Aslında her zaman… Ben evci veya evcimen denilen erkeklerdenim. Evde çalışır, kitaplarımı evde yazarım. Evde olmayı en çok özlediğim zamanlar, katılmak zorunda olduğum toplantılarda sıkıcı konuşmalar dinlerken yahut kötü havalarda bir yerlere ulaşmaya çabalarken…

Ev kokusu deyince aklınıza ne gelir?

Yemek ve kahve kokusu…

Evin en çok sevdiğiniz eşyası hangisi?

Çalışma odamda gömülüp kitap okuduğum berjer koltuğum.

İnsanların parmak izleri var, evlerin parmak izi var mıdır, her evi farklı kılan nedir?

Her evin kendine has bir ruhu vardır; bu ruh orada yaşayan insanların kişilikleri, eğitim ve kültür seviyeleri, dünya görüşleri, zevkleriyle oluşur. Ev, içinde yaşayanların aynasıdır; bir eve girdiğinizde, orada oturanlar hakkında, hiç tanımasanız bile, burnunuza çalınan kokudan, duvara asılmış levha veya tablolardan, kitaplık varsa kitaplardan, mutfak ve banyodan çok sarih bilgiler edinebilirsiniz. Kısacası, evi farklı kılan, o evde oturanlardır.

Şimdiye kadar evinizde yapmak isteyip de yapamadığınız?

Evimde yapmak isteyip de yapamadığım bir şey hatırlamıyorum. Sadece şunu söyleyebilirim: Bütün kitaplarımı rahatlıkla ulaşılacak şekilde tasnif edip yerleştirebileceğim salon büyüklüğünde bir çalışma odam olmasını istedim hep, ama olmadı… Bu yüzden kütüphanemi sık sık ayıklamak, yani bazı kitaplarımı feda etmek zorunda kalıyorum.

Ev ile ilgili atasözü deyim ya da aile büyüklerinize ait bir söz var mı zihninizde?

Yuvayı dişi kuş yapar. Kadınsız bir evin yuva olamayacağını çok güzel anlatan bir atasözüdür bu.

Eli her daim evin üzerinde olanlardan mısınız yoksa hiçbir şeye el sürmeyenlerden mi?

İkisinin arası…

Evde sizi dinlendiren en sevdiğiniz hobiniz nedir?

Kütüphanemdeki kitapları gelişigüzel karıştırmak, dosyalarımı tasnif etmek, klasik musiki dinlemek, bulabilirsem televizyonda zihnimi boşaltacak iyi filmler seyretmek…

Evinizde kimi ağırlamak isterdiniz?

Bunu hiç düşünmedim. İlgilendiğim meseleleri konuşabileceğim dostlarımı ağırlamak hoşuma gider. Ne konuşacağımı bilemediğim misafirlerle zoraki sohbetler beni çok yoruyor. Bu yüzden zaman zaman “Keşke futbolla da biraz ilgilenseydim!” diye hayıflandığım çok olmuştur.

Kimin evinde ağırlanmak isterdiniz?

Hiç kimsenin… Hele yatılı misafir olarak ağırlanmayı hiç istemem. Çok yakınlarımın evinde bile olsa, yatılı misafirlik benim için bir azaptır. Kendi evim dışında hiçbir evde rahat edemem.

Unutamadığınız ev ziyareti?

Lise yıllarında arkadaşlarla on beş günde bir geceleri birimizin evinde toplanırdık. Ailelerimiz bolca yemek, börek, çörek vb. yapar ve o gece evlerini bize terk ederlerdi. Zevkli saatler geçirir, doyasıya eğlenirdik. Hiç unutmam.

Hamur mu su mu?

Su böreğine bayılırım.