Bilge Kadın


   

Bersisa isminde bir zat, inzivaya
çekilmiş, gece-gündüz vakti Allah’a ibadetle geçer ve hiçbir kötülükte
bulunmazdı. Bu zatı şeytan kandırmak için türlü hilelere başvurdu. Fakat bir
türlü kandıramadı. En sonunda şeytan işin kolayını bulmuştu. Çünkü Şeyh Bersisa,
amil, züht ü takva sahibi bir zattı ama, alim değildi. Yani ilm-i zahiri yoktu.
Ondan dolayı onu kandırmak kolay olacaktı.

Planını
şöyle tatbik etti:

Şeytan,
sırtında cübbesi, elinde asası, başında sarığı, elinde tesbihi olduğu halde
bembeyaz sakalıyla Şeyh Bersisa’nın ibadet ettiği yere varıp kapısını çaldı.
Şeyh Bersisa kapıyı açtıktan sonra, kim olup, nereden geldiğini ve niçin
geldiğini sordu.

Şeytan
ona şu, cevabı verdi:

–
Ben dünya nimetlerinden uzak, ömrünü Allah’a ibadetle geçirmek isteyen bir
kimseyim. Bir Allah dostu bulup kendime arkadaş edinmek için çok yer dolaştım,
fakat sizden başka bir kimseye rastlamadım. Memleketine yaklaştığımda, sizin
isminizi duydum. Sizin de bütün gayretiniz Allah’ın rızasını kazanmak olduğuna
göre, beni de kabul buyur da, beraber ibadete devam edelim, dedi.

Şeyh
Bersisa, onun şeytan olduğunu ve kendisinin ayağını kaydırmak için geldiğini
nereden bilecekti. Arkadaşlığı kabul etti… Beraber ibadete başladılar. Aradan
zama n geçiyor, Şeyh Bersisa ibadet ediyor, yiyor içiyor ve diğer insanlar
gibi yaşıyor, lakin Şeytan Allah’a öyle ibadet eder gözüküyor ki yemiyor –
içmiyor, yatıp uyumuyor ve bütün zamanını ibadet ederek geçiriyordu.

Şeyh
Bersisa, yeni dostuna hayran kalmıştı. Aradan- çok zaman geçmeden dayanamayarak:

–
Ey Allah’ın salih kulu, sen bu mertebeye nasıl yetiştin. Ben senelerden beri
ibadet ederim, yiyip içmekten kurtulamadım. Sense bütün zamanını ibadete
ayırabiliyorsun. Ne olur, bunun sırrını bana da öğret de, ben de senin gibi
olayım, dedi.

Şeytanın
istediği doğmuştu…

–
Bunun kolayı var! Evvela bir büyük günah işleyecek, sonra da ona samimiyetle
tövbe edeceksin. Büyük bir günah işlemiş olduğundan Allah’tan daha fazla
korkmaya başlayacak ve böylece de benim gibi, sen de her türlü insani kötü
hasletlerden kurtulmuş olacaksın, dedi.

Şeyh,
mesela ne gibi bir günah işlemesi lazım geldiğini sordu. Şeytan, artık bayram
ediyordu. Çünkü avını kandırmıştı.

–
Zina edebilirsin, dedi. Şeyh:

_Yapamam,
dedi.

Bu
sefer Şeytan:

–
Adam öldür! dedi.

Bersisa,
yine:

–
Onu da yapamam, dedi.

Şeytan:

–
İçki içersin, dedi…

Bersisa,
düşündü taşındı, onu biraz hafif görmüştü:

–
O olur, yapabilirim, dedi.

Şeytan
artık sevincinden havalarda uçuyordu. Bersisa doğru kasabadaki meyhanelerden
birine gidip bir miktar içki istedi, içkiyi sunan saki kadındı, içtikçe içti ve
sonunda sarhoş olup kadına zina etmeyi düşünmeye başladı. Şeytan tabii ki boş
durmuyor, adamın gözüne gözükmeden nefs yoluyla durma, böyle fırsat ele geçmez,
hemen bu kadınla münasebet kur, diyordu.

Bersisa,
tamamen sarhoş olduktan sonra, meyhaneci kadınla orada zina etti. Bu onun için
çok kötü bir şeydi… Duyulursa ne derlerdi. En iyisi o kadını öldürüp gömmekti
ve öyle yaptı. Kadını öldürüp meyhanenin arkasında bir yere gömdü. Fakat hadise
duyulmakta ve yayılmakta gecikmedi. Bersisa’yı yakalayıp mahkemeye çıkardılar.
Katil olduğu için kısasa kısas, ölümüne hükm olundu.

Bersisa
idam sehpasına çıkmış, artık ip boğazına geçirildikten sonra onu kurtaracak
hiçbir kimse yoktu. Şeytan karşıda görüldü.

–
Bu hal nedir ey dostum, dedi. Bersisa:

–
Görüyorsun ey Allah’ın sevgili kulu beni kurtar, diye yalvarmaya başladı.
Şeytan:

–
Bir şartla seni kurtarırım. O da bana secde edeceksin, dedi. Bersisa:

–
Görüyorsun ip boğazıma geçirilmiş nasıl secde edebilirim, deyince de:

–
İşaretle secde edebilirsin, dedi.

Bersisa
başıyla işaret ederek secde etti ve sandalye ayağının altından çekilince
imansız olarak göçüp gitti.

İlimsiz
amelin, insanı nereye kadar götüreceğine güzel bir misal değil mi?