Sarıkeçili yörüklerinden Veli Gök ve ailesi yıl boyunca yaylarda göçebe olarak yaşıyor


  Anadolu'da yüzlerce
yıllık develerle göç geleneğini sürdüren Sarıkeçili yörüklerinden 60 yaşındaki
Veli Gök, ailesiyle yılın 12 ayını Mersin, Karaman ve Konya'nın yaylalarında
geçiriyor.

Anadolu'da yüzlerce
yıllık yörük kültürünü devam ettiren Sarıkeçili yörüklerinden 60 yaşındaki Veli
Gök ve ailesi, yıl boyunca develeriyle Mersin, Karaman ve Konya yaylalarına göç
ediyor.

Yaylak ve kışlak hayatı
yaşayan, kıl çadırlarda teknolojik imkanlardan uzakta geleneksel yaşam tarzını
sürdüren Gök ailesi, besledikleri keçilerden elde ettikleri süt, peynir ve eti
satarak geçimini sağlıyor.

Atalarının geleneğini
yaşatmaya çalışan Veli Gök, zorlu yaşam koşullarını AA muhabirine anlattı.

Baharın gelmesiyle
Mersin'in Aydıncık ilçesinden göçe başladıklarını aktaran Gök, eşi, oğlu,
gelini ve torunlarının da göç kafilesinde bulunduğunu söyledi.

Gök, göçün sırasıyla
Sarıkeçili, Ermenek, Hadim ve Seydişehir'e kadar uzandığını ifade ederek,
dönüşün sonbaharda gerçekleştiğini bildirdi.

Develerin yerini traktör
aldı

Yörük kültüründe sona
gelindiği dile getiren Gök, şöyle devam etti:

"Aydıncık'tan
Konya'nın Hadim ilçesine gidiyoruz. Her yıl bu güzergahı geliş ve gidiş yönünde
tekrarlıyoruz. Yörük kültürünü yaşatan kalmadı. Benim gibi bir kişi daha var
ama onun develeri yok. Traktör aldı, yükünü onla taşıyor. Benim gibi
develeriyle 12 ay dağda yaşayan yok. 10 deve, 500'e yakın keçi, 4 köpek, 20
tavuk ve bir katırla yolumuza devam ediyoruz. Deveyle göç, kültürümüzün
parçasıdır. Atalarımızdan gördüğümüz bu. Yörük kültürünü yaşatmaya
çalışıyoruz."

Gök, yörüklerin yüzlerce
yıldır göçünü develerle gerçekleştirdiğini söyledi.

"Evimiz
olmadığından ikametgahım da yok"

Geçimini hayvancılıkla
sağladığını ifade eden Gök, şunları kaydetti:

"Develere
verdiğimiz yem ve samanı kendimiz yapıyoruz. İhtiyarlarını satarız. Bu
hayvanlar buradaki iklime ve zor şartlara alışkındır. Develeriyle göçenin yörük
olduğunu bilirsin. Fakat traktörle yükünü taşıyanın yörük olduğunu bilemezsin.
Yerleşik hayata geçmeyi hiç düşünmedim. Yılın 12 ayını dağda geçiyoruz. Evimiz
olsa da oturamayız. Göç sar, yürü, sonra kurul. Çocuklar için zor oluyor ama
yapacak başka bir işleri yok. Evimiz olmadığından ikametgahım da yok. Tabii
elektrik, su, telefon ve başka abonelikler de yok. Sosyal güvencem de bulunmuyor.
Doğal ortamda hayat sürdüğümüz için sağlık problemimiz pek olmuyor."