Hayatın doğal akışı içinde, insan bedeninin en önemli aktivitesi YÜRÜMEk’tir. Yürüyememek bir engeldir. İnsanın doğumuyla başlayan haraketliliğin en önemli kısmını yürümek teşkil ediyor denilse abartılı olmaz.

Günümüz şehir hayatı içinde – bir çok bahane bulunsa da - her fırsatta ve bir çok ortamda yapılabilecek bir harekettir yürüyüş. 

Yürümek, hayatın seyri içinde sıradan bir hareket gibi algılansa da belli yaşlarda, belli yerlerde ve mekanlarda, bir disiplin ve bir tempo içinde yapıldığında daha verimli olup daha sağlıklı sonuçlar verecektir ve zaman içinde bir alışkanlığa dönüşüp olumu etkileri görüldüğünde artık hayatın vazgeçilmezi olacaktır.   

Köy ortamında yürüyüş yapmak belki her hangi bir anlam yüklenen bir haraket olmaya bilir. Fakat, şehir hayatında yürüyüşe spor anlamı yüklemek ve bir zaruret olarak görmek mümkündür. Helede belli bir yaştan sonra insanların hayatında yürüyüş kelimesi adeta altın bir fırsata dönüşebelir.

Yürüyüş bedenin bir çok fonksiyonunu haraketlendirirken ruhsal yönden de insana pozitif enerji veren bir aktivitedir. Zira, kalp ritminin dengelenmesinden bağışıklık sistemine verdiği canlılık, kas ve kemiklerin güçlenmesini sağlamasından, vücutta biriken zararlı atıkların temizlenmesine yardımcı olmasına kadar çok geniş bir yelpazede yararlı olduğunu söylemeyen doktor yada uzman yoktur.

Özel bir eğitim, özel bir beceri, özel bir yetenek gerektirmeyen yürüyüş, insanın doğumundan ölümüne kadar geçen süre içinde her daim gerekli ve yapıldıkça da “ben varım”, “ben yaşıyorum” diye mesaj veren bir harakettir.

Ve tabi ki, yapılacak yürüyüşlerin belli bir düzen, ritim ve belli bir tempo içinde yapılmasının bedenimize  ve ya ruhumuza sağlayacağı katkı daha etkili olacaktır.

Yürümenin genel bir aktivite, daha geniş bir spor olduğunu söylesek de, kişilere özel, mekanlara özel, ve hatta yaşa özel yürüyüş türlerinin de olabileceğini bir kez daha hatırlatmakta yarar var.

Konuyu daha özele indirmek için bir sonrakı yazımızı bekleyin